DIRAK DELWENN APOLLON(Lenochakh Pesel Apollo)
Deut on betek ennout: va anavezeut a rez?
Ar Yuzev on: a-viskoazh ez eus bet dael etrezomp-ni.
Dourioù ar C´Heinver, etre ar meurzouaroù,
Daoust d´o safar, d´o yudadennoù,
ne hellfent ket leuniañ ar c´hleuz etrezemp,
al latar ha´r c´houmoul divent o deus c´hwitet
da beurleuniañ an islenk a zisrann
Tora va zadoù douzh feiz Da azeuleurion.
Da lagad am gwel, peegwir om eus enraokaet
pep hini a oa em rack war hent ar re varvidik,
pep den a oa a-dreñv din.
Eus ar re a zistro davedout ez on-me ar c´hentañ,
da goulz an heug, e-kreiz tremenvan ar rumadoù,
p´em eus torret chadennoù an ene,
va ene bev, stag ouzh an Douar...
Kozh eo va c´henel, hag he doue
en deus koshaet ganti.
An trivliadoù avat, nac´het gant ar re wan
ennon a zo dasore´het
goude kare´har kantadoù a rummadoù.
 Zoue skodus! pep nervenn ennon a c´harm.
Bahez, â Vuhez! pep ezel, pep gwazhienn a c´harm.
 Zoue skedus!  Vuhez!
Sede me deut davedout.
Deut on betek ennout, dirak Da zelwenn en em stouan,
rak hi a zo ster ha steredenn ar Vuhez,
en em stouet on, war va zaoulin ez an
dirak an Hini da, an Hini dreist,
an Hini uhelañ eus ar bed a-bezh,
dirak ar C´Haerañ eus an holl grouidigezh,
dirak an Hini savetañ
e-barzh kovrinusañ kevrin an Natur.
Daoulinañ a ran dirak ar Vuhez, ar Veurded, ar gened,
en em stouiñ a ran dirak an holl zelwennoù kaer
bet diskaret gant tud o c´horf marv, gant tud vrein,
ha gant enebourien ar Vuhez
bet roet dezho gant va Doue galloudous.
Va Doue, Hini an dezerzhioù kevrinus,
Doue alouberien daer Vro-ganaan,
en ereet o deus gant lerennoù-filakterioù!
(Jon Mirandek hebraieratik breizerera itzulia, Ar Stourmer,1964)
APOLOREN ESTATUA BATEN AURREAN
Zuregana nator, aspaldiko jainko ahaztua,
beste garai, bestelako egunetako jainkoa,
gizon sendoen ekaitzen menderatzaile,
gazstaro oparoko haien indarraren olatuen gidari¡
Belaunaldi ahaltsu eta erraldoi baten jainkoa,
Olinporen mugak euren indarrez konkistatu baitzituzten,
euren heroientzako egoitza, eta kopeta harroa
erramuzko koroez apaindu,
euren idoloen nagusi eta haiek bezalakoak baitziren,
munduaren gidarien batzarretan kide;
lurreko jainkoen belaunaldia, bizitzaren
Lurreko itsaso orroren urek
euren ardaila azkengabearekin,
ezingo lukete gure artean aharrausi dugun amildegia bete
oparotasunak hordirik, eta gaixoengandik
zein oinazetuen tributik urrun.
Gaszteriaren jainko puru bikaina, ederrez betea,
eguzkiaren eta bizitren egia ezkutuen menderatzile
kantuen ñabardura preziatuezko hodeiak lagun,
melodiaren uhin desberdinen itsasoak lagun;
bizitzaren pozarena zara jainko, haren distira eta ondasunena,
haren indarren zein argi eta itzal erreserba ezkutuen jainkoa.
Zuregana nator, ezagutzen ote nauzu, baina?
Judua nauzu: aspaldiko arerio¡
Zeruak berak eta lautada zabalek ezingo lukete,
luzatzearen luzatzez, nire aiten Torah
eta zure gurtzaileen kultua banatzen dituen leizea deuseztatu.
So egidazu¡ Bidea egina baitut
nire aurreko eta ostekoek baino haratago,
gizakiak, heriotza patu, galdu beharreko bidean.
horren kariaz nauzu itzultzen zaizkuzunen artean lehenengo;
herio oinazeak betiko gorroto nituen une batean,
ene arima biziak, lurrari atxikiz,
lotuta zeukaten kateak zartarazi zituen.
Zaharra da herria, zaharkituak haren jainkoak¡
Indargetzen ari diren gizonen pasio zapalduak
mendeen kaiolatik bizitzara askatzen dira.
Jainkoaren argia nirea da¡, egiten du deiadar nire baitako hezur orok.
Jainkoaren eta bizitzaren argia¡
Eta zuregana nator.
Zuregana nator, zure estatua aurrean belauniko,
zure irudia bizitzaren argitasunaren sinbolo;
lenaunika nauzu, burumakur, onaren eta sublimearen aurrean.
Burua makur nago bizitza, adore eta edertasunaren aurrean,
gorpuek eta giza hazi ustelak lapurturiko
gauza bikain guztien aurrean makur,
matxinatzen baitira Jainkoak emandako bizitzaren aurka,
Jainko Ahalguztiduna,
basamortu misteriotsuen jainkoa,
Kanaan zirimola batean konkistatu ondore Bera
euren filakterioen uhalez atzeman zuten gizonen Jainkoa.
Juan M. Mendizabalek ingelesetik euskaratua